Paris, Paris

To niby tylko 3 dni a tak ciężko je podsumować. Jednak podjęłam się tego wyzwania i u Delimammy pokażę Wam mój Paryż z perspektywy praktyczno – kulinarnej, natomiast na blogu Dwa na Jeden, razem z Julią, przedstawimy Paryż widziany przede wszystkim oczami Julii. Serdecznie zapraszam na obie wycieczki!!

Jeszcze takie małe wtrącenie. Wszystkie przytoczone tu opinie, spostrzeżenia czy refleksje są bardzo subiektywne. Mogą nie mieć pokrycia w rzeczywistości – to bardzo moja wersja tego miasta.

Tym wyjazdem swoją miłość do Paryża potwierdziłam. Gdy pierwszy raz zwiedzałam stolicę Francji, robiłam to w pełnym słońcu i pod wpływem rożnych emocji i powiem szczerze, że bardzo bałam się konfrontacji z tymi uczuciami, bo z doświadczenia wiem, że czasami nie warto wracać w te same miejsca, można się bardzo rozczarować. Jak się jednak okazało, kocham to miasto miłością bezwarunkową. W deszczu, w słońcu, z wiatrem i pod wiatr. Za wszystko co możliwe kocham Paryż!

Na początek moje pourlopowe spostrzeżenia:

- do urody Paryżanek trzeba dojrzeć. Kilka lat temu były w moich oczach bezbarwne, niezadbane, a nawet niechlujne, bardzo przeciętne. Dojrzałam i stwierdzam, że klasyczne piękno nie potrzebuje tony makijażu, że małe piersi mogą być bardzo sexy a paryskiego szyku powinno się uczyć w szkole.

- prawdziwy facet nawet w różowej apaszce wygląda jak 100% mężczyzna. Nie trzeba wyglądać jak pajac nosząc rurki i płaszczyk. Nie wiem jak oni to robią, ale w wieku 40 lat nadal mają ten chłopięcy urok, który dodaje im męskości a jednocześnie nie sprawia, że wyglądają jak męska wersja dzidzi piernik.

- przyjaźń/koleżeństwo męsko-męskie nie musi sprowadzać się do picia wódki, rozmowy na temat kobiet i szorstkiego przywitania typu graba. Faceci mogą razem spacerować, uprawiać jogging w parku i wymieniać się ciepłym uściskiem na przywitanie. U nas tego typu zachowanie niestety ląduje w przegródce z napisem gej.

- możesz nie mieć czasu na misterne ułożenie włosów, zresztą podróżując metrem nie ma to najmniejszego sensu, bo wiatr hulający w metrze układa włosy za ciebie, ale musisz mieć czas na pomalowanie ust czerwoną szminką. Jeżeli nie zrobiłaś tego w domu, zrób to jadąc metrem – obłędny widok!

- paryskie metro! Jak dla mnie, twórcy tego środka lokomocji powinno się przyznać nagrodę Nobla! Do tego ponad 1800 stacji, gdzie można wypożyczyć rowery miejskie, kolejki RER – poruszanie się po Paryżu to czysta przyjemność.

- wydając 250 zł. na obiad dla 3 osób, w jednej z opolskich restauracji, można się najeść do syta i zastawić stół zupami, drugimi daniami oraz deserami. W Paryżu 250 zł. wystarczy na zupę, deskę serów, tost oraz 2 lampki wina w pierwszym lepszym bistro.

- podobno 54% dzieci, które rodzą się w Paryżu ma ciemny kolor skóry. Zupełnie mnie to nie dziwi, bo Paryż to niesamowita mieszanka narodowościowa. Niebieskie oczy są tam ogromną rzadkością.

- mieszkańcy Paryża, ci przez nas spotkani, byli uśmiechnięci i bardzo uprzejmi. Nie spotkałam się z brakiem kultury czy też niechęcią do cudzoziemców. Warto przypomnieć sobie kilka francuskich zwrotów i w ich ojczystym języku podziękować czy zapytać o drogę. Komunikacja w języku angielskim jest utrudniona, nawet młodzi ludzie po kilku zdaniach wymiękają i już dalej komunikują się na migi. Ci, którzy po angielsku mówią dobrze z ochotą rozmawiają na tematy wszelakie. Co mnie osobiście bardzo zmartwiło, jako moja ojczyzna została wskazywana Rosja;) to chyba ten akcent odziedziczony po babciach;)

- najlepszym sposobem zwiedzania tego miasta jest gubienie kontrolowane. To dzięki tej umiejętności zobaczyliśmy wiele pięknych miejsc a przede wszystkim wchłonęliśmy trochę paryskiego klimatu. Polecam!

- biegając po Paryżu nie czekaj, aż na przejściu dla pieszych zapali się zielone światło. Będziesz jedynym czekającym, daj się ponieść efektowi tłumu, tylko nie próbuj tego po powrocie do Polski. Francuska policja nie zwraca na ten proceder uwagi a najlepsze, że kierowcy mając zielone światło zatrzymują się i przepuszczają pieszych!!!  Nie potrafię tego racjonalnie wytłumaczyć.

- Paryż da się zwiedzić w 3 dni!! Nie po łepkach, nie w biegu, można zobaczyć naprawdę dużo i nie mieć poczucia, że przez kilka dni biegło się w maratonie. Oczywiście odpuściliśmy sobie zwiedzanie muzeów, ale na to jeszcze przyjdzie pora. 

Podsumowując: syndromu paryskiego nie złapałam, do Paryża jeszcze nie raz wrócę, dziękuję wszystkim, którzy podesłali mi tyle ciekawych pomysłów na zwiedzanie tego miasta :) Wielka buźka!! a teraz zapraszam do mojej wycieczki paryskimi ulicami:)

O Wieży Eiffla pisać nie będę. Wieżę trzeba zobaczyć i albo ją pokochać albo znienawidzić. Ja kocham i jest to jeden z najpiękniejszych widoków, jakie było mi dane oglądać. Moim zdaniem najlepszy widok na wieżę jest od strony Trocadero, rano, po południu i wieczorem! 

Łuk Triumfalny i Avenue des Champs-Élysées. Łuk jak najbardziej na tak, jeżeli chodzi o Champs-Élysées to takie must see aczkolwiek jak dla mnie nie są one specjalnie wyjątkowym miejscem. Jeżeli podróżujecie z dziećmi warto odwiedzić boski sklep Dysney’a, który mieści się właśnie na tej ulicy a kobiety niech zabłądzą w ogromnej Sephorze.  

Dzielnica La Defanse i Grande Arche – Wielki Łuk Triumfalny. Widok, jaki oglądacie siedząc u podnóża łuku bezcenny, jednak sama dzielnica jak dla mnie zupełnie przeciętna. Może nie pasuje do nastroju, który wywołują u mnie pozostałe dzielice Paryża. Warto zobaczyć chociażby sam łuk, który jest naprawdę imponujący. Wjazd na górę można sobie podarować.

Luwr. Czasu zabrakło na zwiedzanie muzeum od wewnątrz, jednak samo siedzenie na dziedzińcu sprawia mi ogromną przyjemność. A potem spacerkiem przez ogrody Tuileries do Place de la Concorde. 

Wzgórze Montmartre, Bazylika Sacré Coeur i jak dla mnie najpiękniejszy widok Paryża. Uwielbiam siedzieć na schodach i patrzeć na paryskie dachy oraz tętniące życiem uliczki i knajpki dzielnicy Montmartre. 

 

Montmartre to oczywiście Plac Pigalle i najlepsze kasztany, których nie udało mi się kupić. Jednak Wojtku melduję, że kupiłam tabliczkę z nazwą placu, która wisi u mnie w przedpokoju. Jak zrobię pieczone kasztany to zdam relację czy najlepsze faktycznie są na placu Pigalle ;) Bulwar de Clichy to niezliczone sex shopy, muzeum erotyki, kina i inne miejsca uciech. Tą część paryskiej wycieczki Julia spędziła lekko zawstydzona, spacerując z przymrużonymi oczami. Za to Moulin Rouge!! Nawet za dnia robi wrażenie. Po tej dzielnicy warto się posnuć, poczuć klimat paryskiej bohemy, obserwować artystów i zjeść przepyszne naleśniki (Crepes). Jeżeli, tak jak ja, kochasz film „Amelia” oddal się na chwilę skręcając w Rue Lepic i odpocznij w kawiarni, która grała w tym filmie, czyli Café des 2 Moulins. 

Katedra Notre – Dame, tym razem tylko z zewnątrz. Moim zdaniem najpiękniej wygląda z tyłu, albo od strony Sekwany. Gdy już jesteście w tych okolicach zabłądźcie na Wyspie św. Ludwika (L’ile Saint-Louis). Jak dla mnie, jest to jedno z bardziej romantycznych miejsc w mieście, gdzie dodatkowo można spróbować ponoć najlepszych lodów w całym Paryżu (Glacier Berthillon). Lody o smaku słonego karmelu oraz malinowe – lepszych nigdy nie jadłam, rabarbarowe oraz mirabelkowe – po prostu dobre.  Do fanatyków karmelu – tylko dla tych lodów warto odwiedzić Paryż! Dodatkowo spacer po wyspie zakończyliśmy degustacją serów, bagietek oraz nektarynek, które w Paryżu już smakują jak nektarynki. 

Będąc w Paryżu trzeba spróbować wielu smaków. Ja obowiązkowo chciałam degustować sery, tarty (te wytrawne i słodkie), wina i zupę cebulową. Zupę, croque monsieur oraz sery jedliśmy w bistro, w okolicach Trocadero, wino degustowaliśmy przy każdej okazji, tarty kupowaliśmy w napotkanych Patiessierie, a w jednej z nich zakupiliśmy przepyszne framboisier, które mam zamiar odtworzyć w domu. Obowiązkowym punktem były także macarons Pierre Hermé. Makaroniki są bardzo drogie, także ograniczyliśmy się do wyboru 7 smaków, które degustowaliśmy siedząc sobie na krzesłach w Ogrodzie Luksemburskim. Nie próbowałam tych wypieków w innej wersji, ale w wersji Pierre są boskie!

VI Dzielnica to dla mnie Kościół St. Germain des Pres, jedna z bardziej popularnych kawiarni Les Deux Magots i mnóstwo zaułków, którymi warto się posnuć nie mając przed oczami planu miasta. My trafiliśmy na festiwal jazzowy i mogliśmy degustować francuskie wino zasłuchując się w fajnych jazzowych kawałkach.

Wyspa Łabędzia (Ile des Cignes) i Statua Wolności. To była dla nas taka namiastka New York’u ;)  

I jeszcze Centre Georges Pompidou, Rue Saint-Denis (spotkałam tam więcej pań i panów do towarzystwa niż na placu Pigalle), otwarty odcinek linii metra nr 6 (od Trocadero do Pasteur), Place des Vosges, Les Invalides, kino La Pagode na pięknej Rue Babylone w 7 dzielnicy Paryża i wiele innych miejsc, które warto odwiedzić, sytuacji, które warto samemu przeżyć, aby móc naszkicować Paryż po swojemu.

 Wprawdzie nie jest to moja knajpka, ale ktoś miał fajny pomysł na nazwę ;)

p.s. a ja zaczynam swoją przygodę z kuchnią francuską. Zobowiązałam się przygotować makaroniki (forma zakupiona), creme brulee, zupę cebulową i kilka innych francuskich specjałów. Oczywiście poinformuję Was o tym na blogu;). Jeżeli coś pokręciłam to bardzo przepraszam, mam tylko nadzieję, że nie pomyliłam Katedry Notre Dame z Wieżą Eiffla ;) Jeżeli macie jakieś pytania- śmiało pytajcie :)